Biranın Tarihi, medeniyet tarafından bilinen ilk alkollü içeceklerden biri olsa da, Biranın tarihi hiç bir zaman kesin olarak tespit edilememiştir. Çoğu arkeolojik bulgu, mayalanmış tahıl ve su kombinasyonlarından yapılan içeceklerin M.Ö. 4000 ila 3500 yıllarında ilk kez demlendiğini göstermektedir.
Tarihçiler, insanlığın biraya duyduğu sevginin, göçebe avcıların ve toplulukların topluluğundan, ürün yetiştirmek için yerleşecek bir tarım toplumuna geçiş sürecinde önemli bir rol oynadığını söylüyorlar.
Gerçekten de, kanıtlar, insanlara ekmek yapmak için hububat tahıl ürünleri yetiştirmeye başladıktan hemen sonra biranın demlenmesinin muhtemelen başladığını gösteriyor.
Bugünkü İran’da Godin Tepe’nin eski Mezopotamya ticareti karakolundan toplanan kanıtlar, yaklaşık 7000 yıl önce orada fermente edilmiş arpadan yapılan biranın zaten demlendiğini gösteriyor.
Aynı zamanlarda, Sümerler’in birayı yapıyor olduğuna ve Eski Mısır’ın Nubian kültürünün insanlara bousa olarak bilinen kaba, ale benzeri bir mayayı fermantasyon yapıyor olduğuna inanılıyordu . Bu nedenle ünlü eski Mısır atasözü: “Mükemmel mutlu bir adamın ağzı birayla doludur”.
Tarihçiler ayrıca, biranın 5.000 yıl öncesine kadar Neolitik Avrupa’da demlendiğini düşünüyorlar. Biranın ekmeğin yan ürünü olarak başlarda evde mayalandı. Aslında, biranın imalatının ticarileştirilmesi ve endüstrileşmesi gerçekleşene kadar kadınlar biranın üretimine hükmetti.
1974 yılında Suriye’nin Ebla kentinde bulunan Ebla tabletlerine göre, M.Ö. 2500 yılında bira burada üretildi.
Antik Suriye’de olduğu kadar Babil’de birayı çoğunlukla kadınlar tarafından ve rahibeler tarafından demlendi. Dini törenlerde bazı biraların çeşitleri kullanıldı. M.Ö. 2100 yılında, Babil Kral Hammurabi, han koruyucularını krallık yasaları kurallarına dahil eden yönetmelikleri içeriyordu.
M.Ö 450 yılında, Yunan yazar Sophocles, Yunan kültürünü tüketirken ılımlılık kavramını tartışmış ve Yunanlılar için en iyi beslenmenin ekmek, et, çeşitli sebze ve biradan oluştuğuna inanıyordu.
Antik Bira Tarifleri
Neredeyse her kültür farklı tahıl kullanarak kendi birasını üreterek geliştirdi. Afrikalılar, mısır ve manyok kullanıyorlardı. Çinliler buğday kullandılar. Japonlar pirinç kullanıyorlardı. Mısırlılar arpayı kullandılar. Bununla birlikte, artık biraların ana maddesi olan şerbetçiotu, M.Ö. 1000 yılına kadar biranın üretiminde kullanılmamıştır.
Bira üretme modern çağ, ticari soğutma icadı, otomatik şişeleme yöntemleri ve pastörizasyona kadar başlayamazdı.
Sanayi Devrimi Sırasında Bira
1765 yılında buhar makinesinin gelişmesinden kısa bir süre sonra ticari bira üretimi artmaya başladı. 1770’de termometrenin icadı ve sıvılarda alkol hacminin ölçülmesi için bir cihaz olan hidrometre, 1770’de bira üreticilerinin tutarlılığını ve kalitesini artırmasına izin verdi.
18. yüzyılın sonlarından önce, birada kullanılan malt genellikle ahşaptan, kömürden veya samandan yapılmış yangınlar üzerine kurutuldu. Maltın yangınlardan çıkan dumana uzun süre maruz kalması, kesinlikle demli ve lezzetli bira yerine istenmeyen ve içenler tarafından rahatsızlık verici olarak sonuçlandı.
Çözüm, Daniel Wheeler’in yakın zamanda icat edilen davul fırınını kullanarak “Maltun Kurumlaştırılması ve Geliştirilmesi İçin Yeni veya Geliştirilmiş Bir Yöntem” için bir İngiliz patenti elde ettiği 1817’de geldi.
Tamburlu kepçe ve Wheeler işlemi, maltın dumana maruz bırakılmadan kurutulmasına izin verdi.
Tarihçi HS Corran’a göre, Wheeler’in “patent malt” adı verilen “papa malt” geçmişi, bekçilik ve yoğun bira tarihine başlamış ve kahverengimsi renkli birayı solgun bira ile ayırt etmek için “porter” terimini kullanan eski geleneğe son vermiştir.
Etkili ve ekonomik olan Wheeler’ın kavrulmuş malt işlemi, bira üreticilerinin kirli bira satma suçlamalarını azaltması için daha lezzetli bir ürün üretti.
1857’de ünlü Fransız biyoloğu Louis Pasteur fermantasyon sürecinde mayanın rolünü keşfetti ve bira üreticilerinin biranın istenmeyen mikroorganizmalar tarafından dökülmesini önleme yöntemleri geliştirdiğini keşfetti.
