Çin-Tibet dil ailesi, 400’den fazla Doğu Asya dilini içeren bir dil ailesi. Çin-Tibet dil ailesi büyüklüğünden ve tarihsel gelişiminden dolayı 40’ı aşkın farklı alt gruba sahiptir. Ancak genellikle Çin dilleri ile bu gruba ait olmayan tüm farklı grupları tanımlamak için kullanılan Tibet-Birman dilleri şeklinde ayrılmaktadır. Bu ailenin en çok konuşulan dilleri yani üyeleri Tibetçe, Çince, Dzongka ve Birmanca olmaktadır.
Çince, Tibetçe ve Birmancadır. Çince 300’den fazla ağızdan oluşan bir dildir. Resmi olarak “pekin ağzı” temel alınmaktır. Bu dildeki alfabede 40.000 harf vardır. Bu dili konuşanlar vurgu ve tonlama ile anlaşır. “mandarin Çincesi” Dünya’da en fazla konuşulan ana dildir.
Çin’de yaşayanların konuştuğu aledeki dillere Çince denir. Çin’de tek bir dil konuşulmamaktadır. Farklı lehçelere ve aynı ailenin farklı koluna sahip diller konuşulmaktadır.
Dünyadaki 1 milyardan fazla kişinin anadili olarak kabul edilen dil Çincedir. Bu dil farklılıklarından dolayı ayrı bir dil olarak kabul edilmiştir. Çin dillerinin çoğu veya fazlası lehçe süreğenliği oluşturmaktadır. Çin dilleri arasında en çok Mandarin, Wu, Min, Amoyca, Kantonca ve Hakkaca dilleri konuşulmaktadır. Bu diller arasında lehçe benzerliği görünmemektedir. Bu sebeple yüzlerce veya binlerce Çin dili olduğu düşünülmektedir.
Tibet-Birman Dilleri
Çin dillerinin dışında kalan tüm diller Tibet-Birman Dilleri olarak tanımlanmaktadır. Bu grup arasında 40’dan fazla farklı gruplar bulunmaktadır ve akrabalık ilişkileri göstermemektedir. Çin-Tibet dilleri arasında altgrubu oluşturan diller vardır. Bunlar Tibet-Birman-Lolo ve karen dilleridir. Alt gruplarda en çok konuşulan diller Tibetçe, Dzongka, Birmanca, Lolo, Moso, Şan ve Karence dilleridir.