Pedagoji, öğrenme bilimi ya da sanatıdır. Bazı eğitim sosyologları, eğitim tekniklerini konu alan ilke ve yöntemlere gönderme yaparak “pedagojik pratikler” terimini kullanılır ve ifade edilir.
Pedagoji, öğrenme teknikleri ve kültür arasındaki ilişkidir ve bir eğitimcinin öğrenmenin nasıl olması gerektiği ve gerçekleştiği konusundaki inançlarına göre belirlenir. Pedagoji, eğitimciler ve öğrenciler arasında anlamlı sınıf etkileşimleri ve saygı gerektirir.
Amaç, öğrencilerin önceki öğrenmeleri üzerine inşa etmelerine ve beceriler ve tutumlar geliştirmelerine yardımcı olmak ve eğitimcilerin müfredatı öğrencilerle ilgili, ihtiyaçları ve kültürleriyle uyumlu bir şekilde tasarlamaları ve sunmalarıdır.
Öğretmenin kendi deneyimleriyle şekillenen pedagoji, öğrenmenin hangi bağlamda ve kiminle gerçekleştiğini dikkate almalıdır. Kullanılan malzemelerle ilgili değil, anlamlı bilişsel öğrenmeye ulaşmak için benimsenen süreç ve strateji ile ilgili. Kelimenin tam anlamıyla pedagoji kelimesi, etkili bir şekilde “çocuklara öğretme sanatı” anlamına gelen Yunanca kelimeden kaynaklanmaktadır.
Pedagojinin Önemi
İyi düşünülmüş bir pedagojiye sahip olmak, öğretiminizin kalitesini ve öğrencilerin öğrenme şeklini artırabilir ve temel materyali daha derin bir şekilde kavramalarına yardımcı olabilir. Öğretme şeklinize dikkat etmek, öğrencilerin daha derin öğrenmeye ulaşmalarına nasıl yardımcı olduğunu daha iyi anlamanıza yardımcı olabilir.
Bu da öğrenci algısını etkileyerek iş birliğine dayalı öğrenme ortamları oluşturabilir. Doğru yaklaşım, öğrencilerin basit düşünme biçimlerinin ötesine geçerek analiz, değerlendirme ve oluşturma gibi karmaşık öğrenme süreçlerine geçmelerine yardımcı olur. Öğrenciler, tercih ettikleri öğrenme stillerini, kendilerini destekleyen bir öğretim süreci ve öğrenmeyi sevdikleri yolla kullanabilir.
Pedagojinin Türleri
Sosyal Pedagoji
Sosyal pedagoji, eğitimin öğrencinin sosyal gelişimi ve refahı için kritik olduğunu ve bu nedenle bir kişinin tüm yaşamı boyunca büyümesini desteklemenin bir yolu olarak geniş bir şekilde anlaşılması gerektiğini öne sürer. Bu nedenle, sosyal ve eğitici sorular tek olarak düşünülmelidir, çünkü öğrenciler doğası gereği sosyal varlıklardır. Ancak bu şekilde etkili bir şekilde iletişim kurabilmek için eğitime ihtiyaçları vardır.
Sosyal pedagojiye yaklaşım şekli farklı ülkelerde değişiklik gösterebilir ve farklı sosyal ve kültürel geleneklere dayanabilir.
Eleştirel Pedagoji
Eleştirel pedagojiyle meşgul olmak, konular ve öğrenim hakkındaki tipik dünya görüşlerini parçalamak ve hüsrana uğratmaktır. Genellikle daha eleştirel teorileri ve hatta radikal felsefeleri içerir. Amaç, öğrencileri sürekli olarak kendi düşüncelerini ve fikirlerini, inançlarını ve uygulamalarını sorgulamaya, eleştirel düşünmeye ve daha derin bir anlayış kazanmaya teşvik etmektir.
Kültüre Duyarlı Pedagoji
Kültürel açıdan farklı bir toplumda, çeşitli öğrenciler arasındaki kültürel farklılıkları tanımak ve bunlara yanıt vermek ve farklı öğrenme yaklaşımlarını ve yöntemlerini kutlamak için üç işlevsel boyut; kurumsal, kişisel ve öğretici ile birlikte kullanılır. Böyle bir durumu benimsemek için, bir eğitimcinin çok kültürlü bir sınıfın farklı ihtiyaçlarını kabul etmeye istekli olması ve tüm öğrenciler için eşit derecede rahat ve zenginleştirici bir öğrenme ortamı yaratması gerekir.
Bu pedagojik yöntem genellikle öğretime öğrenci merkezli bir yaklaşıma dayanır; bu sayede eğitimciler, öğrencilerin farklı kültürel güçlü yönlerini belirler ve öğrencilerin olumlu bir benlik duygusuna sahip olmalarını ve hedeflerine ulaşabilmelerini sağlamak için bunları besler.
Kültüre duyarlı pedagojiyi uygulamak, öğretmenlerin uygulamalarını öğrencilerin farklı kültürel ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde uyarlamalarını gerektirir. Aynı zamanda bir kurumun, daha fazla toplum katılımını teşvik etmek için okul politikalarını ve prosedürlerini yenilemesi gerektiği anlamına da gelebilir.
Sokratik Pedagoji
Daha felsefi bir yaklaşımın ardından Sokratik pedagoji, öğrencilerin demokratik bir toplumun parçası olarak daha aktif bir şekilde yaşamak için sosyal ve entelektüel becerilerini geliştirebilecekleri bir süreci içerir. Öğrenciler, bilgi hakkındaki geleneksel varsayımlara meydan okumaya, alternatifler aramaya ve kendi düşünceleri ve deneyimleriyle ve ayrıca başkalarıyla anlamlı diyalog yoluyla bilgi oluşturmaya teşvik edilir.